Αν ζούσε σήμερα ο Σκύθης ηγεμών και φιλόσοφος Ανάχαρσις, μετά την διαπίστωσίν του ότι εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος ο εαυτός του («Πολέμιον ανθρώποις αυτοί εαυτοίς»), θα υπεδείκνυε ως παράδειγμα τους σημερινούς Ελληνες.
Απόγονοι σπουδαίων προγόνων που αγνοούμε ή που μας δίδαξαν να λοιδορούμε, στεκόμαστε ενεοί και άβουλοι μπροστά στην νέα τυραννία που ήδη βιώνουμε. Δεν θυμόμαστε πια, το κατά Ματθαίον «Μη δώτε το άγιον τοις κυσίν». Είναι ντροπή να παραδεχόμαστε πως οι μέγιστοι των ηρώων μας, οι υπεράνθρωποι ελευθερωτές του ’21 και του ’40 ήσαν οι ταπεινοί προσκυνητές του Θεού, που πρώτα συνδιαλλέγονταν μαζί του, λέγοντάς του τον καημό και τα παράπονά τους και μετά μεγαλουργούσαν.
Γονατιστοί στον παραλογισμό της σαθρής παντοδυναμίας μας, για πρώτη φορά στην ιστορία μας, υφιστάμεθα τον εξευτελισμό και την γενοκτονία μας χωρίς ν‘ αντιδρούμε. Απογυμνωθήκαμε απ’ τα ιερά και τα όσιά μας κι έτσι γίναμε βορά στον κάθε ανάξιο. Ας παραδεχτούμε πως χάσαμε τον δρόμο μας, γιατί, όπως λέει ο Γκάντι: «Δικαιώματα που δεν προκύπτουν από ένα καθήκον που επιτελέσαμε καλά, δεν αξίζουμε να τα έχουμε.»
Ας θυμηθούμε λοιπόν, όπως στο παραμύθι του Αισώπου, που η χελώνα νίκησε τον λαγό στον αγώνα δρόμου, πως ο λαγός παραμένει πάντα ο δρομέας. Η Πίστη και η αγάπη για την Πατρίδα μας είναι η Πανοπλία μας. Υπάρχουν πάντα μέσα μας, είναι το κύτταρο αυτών που είμαστε Ελληνες. Γιατί όποιος φοβάται τους άλλους, λέει ο κυνικός φιλόσοφος Αντισθένης, γίνεται δούλος χωρίς να το καταλάβει. («Όστις εταίρους δέδοικε, δούλος ων λέληθεν εαυτόν.»)
Ενώ σε μας, όλη η Πορεία της φυλής μας, είναι μιά Πορεία μόνο πρός την Ελευθερία.
Δώρα Δάνα
Δώρα Δάνα 