Ελλάδα. Μια ιερή Πατρίδα. Η δική μας.
΄Ελληνες. ΄Ενας ευσεβής λαός. Εμείς.
΄Ενα αέναο ταξείδι στο Πνεύμα, στην Γνώση, στην Επιστήμη, στην Τέχνη, στο Υπερβατικό. Στην ίδια γη, θνητοί κι αιώνιοι.
Από τον Παλαιολιθικό άνθρωπο των Πετραλώνων της Χαλκιδικής, που ανέσυρε και απεκάλυψε ο Πουλιανός, στον Αιγαίο πολιτισμό των 10 000 χρόνων π.Χ. τον καταγεγραμμένο από ιστοριογράφους και τεκμηριωμένο από μνημεία και πολλών ειδών ευρήματα, που εξορίστηκαν σε μουσεία „εξημερωμένων“ Βρετανών, Γερμανών, Γάλλων, Αμερικανών κ.α.
Αρχαίοι καταγεγραμμένοι απαράμιλλοι Ελληνικοί πολιτισμοί, που διαλαλούν την παρουσία τους μετά από ανασκαφές, στην Κνωσσό, στην Τροία, στις Μυκήνες, στην Αρκαδία, στην Αττική, στην Φθία, στην Κύπρο, στην Κηρύνη στις Κυκλάδες αποσιωπώνται και εκποιούνται χυδαία και υπονομευτικά.
Λέξεις που γονιμοποίησαν τον Ευρωπαικό λόγο. Που μέσα τους κρύβουν το ήθος, την ευπρέπεια, την ευγένεια ψυχής και το θείον και όμως τις αποκαθήλωσαν.
Η αλληγορία ως είδος εθνικής φιλολογίας, κρυμμένη στα μονοπάτια των Μύθων, σε προκαλεί να μαγευτείς ανασύροντας κρυμμένες αλήθειες που επιβεβαιώνει η Ιστορία, η Αρχαιολογία, η Αστρονομία.
Ρόδιος, γράφει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης ήταν ο δημιουργός της τεχνιτής βροχής.
Ο Φαέθων αποτελεί αστρονομικό φαινόμενο, ενημερώνουν τον Σόλωνα τον Αθηναίο.΄Ελλην, γυιός του ΄Ελληνος Νείλου ήταν ο ΄Ηφαιστος , παραδέχονται οι σοφοί Αιγύπτιοι ιερείς, αυτός που ξεκίνησε την φιλοσοφία. Αυτή την λέξη που δεν αποδίδεται σε καμμία άλλη γλώσσα. Αυτή την γλώσσα που συνεχίζουμε να ομιλούμε. Την ήδη τέλεια από την εποχή των Ομηρικών επών του 9ου π.Χ. αιώνος, που ταξίδεψε χρησιμοποιώντας έκφραση ιωνική,αιωλική, δωρική, αττική, κοινή,
βυζαντινή, καθαρεύουσα, δημοτική. Που επιβίωσε της βαρβαρότητος των κατακτητών, στολίδι ήχων, εννοιών και αισθημάτων. Αυτή την γλώσσα που το μισελληνικό κράτος τις τελευταίες δεκαετίες,αποστρέφοντας το βλέμμα του από τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη, βαθύτροπα και ύπουλα την παρουσιάζει ενδεή και εστερημένη. Μια Πατρίδα, που την εποχή του ολικού σκότους των άλλων λαών είχε παιδιά όπως ο Ερατοσθένης, ο οποίος μέτρησε την περίμετρο της γής. ΄Οπως ο Κόνων ο Σάμιος που καθώρισε την θέση των απλανών αστέρων και ο ΄Ιππαρχος που αρίθμησε και προσδιόρισε την θέση τους. Ο Αρίσταρχος ήξερε πως οι πλανήτες κινούνται γυρω από τον ήλιο και ο πατέρας της ηθικής ο Σωκράτης
περιέγραφε στον Φαίδονα την υδρόγειο βλεφθείσα από ψηλά. Ο Διόφαντος έγραφε πραγματεία για την Αλγεβρα και ο Ιπποκράτης ξεδίπλωνε την ιατρική και την σοφία του πάνω στον τάπητα της ηθικής και της αρετής. Και πάντα ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, αιώνιοι δάσκαλοι ερεβοκτόνοι.
Μια ατέλειωτη και αδιάσπαστη σκυταλοδρομία γενναίων όπως ο Μέγας στρατηλάτης Αλέξανδρος, ο Μιλτιάδης, ο Θεμιστοκλής, ο Νικηφόρος Φωκάς, ο Βασίλειος ο Β΄ ο Βουλγαροκτόνος, ο Καραισκάκης, η Μπουμπουλίνα, ο Κολοκοτρώνης, ο Παύλος Μελάς, ο Κατσιμήτρος, ο Δαβάκης και τόσοι άλλοι, κράτησαν αυτήν την ανάδελφο Πατρίδα όρθια, φωτεινή και μοναδική. Και το εχθρικό κράτος αντί υπερήφανο να την τιμήσει και να την ανυψώσει την αποδομεί υπονομευτικά και χυδαία.
Κι επειδή η Ελλάδα και η Ορθοδοξία βαδίζουν συνδεδεμένες άρρηκτα, ο διωγμός που εξαπέλυσαν στην Πίστη μας είναι βίαιος, απροκάλυπτος και ολιστικός.
Μόνον οι ΄Ελληνες ωδηγήθηκαν στον Θεό και με την Πίστη και με την Λογική. Και σε όσους αρέσκονται να βάζουν την Χριστιανοσύνη μας απέναντι στο Έθνος μας, απαντά ο Τίμαιος ο Λοκρός, μέσω του Πλάτωνος λέγοντας ότι ο Θεός είναι ο ποιητής των πάντων. Και ο Θαλής υπογραμμίζει ότι η ψυχή είναι αθάνατος. „Αθανάτοις τας ψυχάς.“
„Να κάνεις φίλο τον εχθρό σου“. (Τον δε εχθρόν φίλον ποιείν) παραινεί ο Κλεόβουλος.“Ειρήνευσον με τον αντίδικόν σου ταχέως“. Επικυρώνει το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον.
„Οι γονείς οφείλουν να φροντίζουν για την μόρφωση των παιδιών τους περισσότερο από οτιδήποτε άλλο“. Διακηρύσσει ο Μέγας Βασίλειος. Κι επειδή όπως μας λέει ο Αγιος Παίσιος „στις πνευματικές εξετάσεις δεν υπάρχει πνευματικός μεταξεταστέος“ είναι αδιανόητο να παραμένουμε αδιάφοροι
και αδρανείς.
Σε αυτή την λαίλαπα λοιπόν, σε αυτή την εκ των έσω εξαπολυθείσα εχθρική περιδίνηση, ορθονόμεθα εμείς, οι γηγενείς ΄Ελληνες, εμφυσηθέντες την ανάσα του Θεού, οπλισμένοι με την αρχιγενέθλιο γλώσσα μας, ενδεδυμένοι τις αιώνιες ηθικές αξίες μας, ταυτισμένοι με το εύψυχον που στολίζει το ελεύθερον, θεματοφύλακες της Πίστεώς μας, της Πατρίδος μας, των εστιών μας.
Φρουροί των ιερών και των οσίων μας, δηλαδή της ύπάρξεώς μας. Με δυό λέξεις, Εθνικοί Φύλακες!
Δώρα Δάνα
Δώρα Δάνα 